Aby w naszych lokalnych wspólnotach nadzieja wyrażała się i wzrastała wówczas, gdy dzielimy się naszymi smutkami i radościami, dodajemy sobie odwagi i pomagamy w osiągnięciu naszych duchowych i apostolskich celów. (art. 135)
Za członków naszych rodzin i dobroczyńców, żyjących i zmarłych
Za tego, który jako pierwszy spośród nas umrze
Za wspólnotę Domu zakonnego w Gdańsku
Przez dziwne drogi prowadzi nas Bóg do swoich celów. (KW, 10)
