Prowincja Polska przechodziła w swej historii różne mutacje: jej prapoczątki wiążą się z nieudanymi próbami osiedlenia się w Ojczyźnie, podejmowanymi jeszcze przez polskie grono założycielskie (1842 – Semenenko; 1848 –Kajsiewicz; 1852 – Hube) w czasie, gdy Polski brak było na mapach Europy. Nawet podjęcie pracy w kapelaniach (u sióstr niepokalanek [1869] czy na dworze szlacheckim [1880]) nie gwarantowało żadnej trwałości ani nie zapewniało rozwoju.
Dopiero nabycie domu od sióstr franciszkanek we Lwowie, przy ul. Piekarskiej (1880) – gdzie otworzono internat dla młodzieży obrządku grecko–katolickiego i podjęto pracę duszpasterską w tamtejszym niewielkim kościele – stworzyło perspektywę stabilnej misji i spowodowało, że generał Zgromadzenia zamianował o. Waleriana Kalinkę prowincjałem Galicji, i on jest uważany za założyciela Polskiej Prowincji; wkrótce zresztą pod jego jurysdykcję przybyła nowa fundacja w Krakowie, przy ul. Łobzowskiej (1884), która była siedzibą nowicjatu i internatu, a od 1897 również prowincjała Prowincji Krakowskiej (Bakanowskiego). Taki stan trwał aż do zniesienia podziału na prowincje (1902).
Po 30 latach Kapituła Generalna (1932) utworzyła dla (od 1918) wolnej już Polski Delegaturę Generalną, którą w 1948 przemianowano na Prowincję; jej pierwszym przełożonym był o. Czesław Falkiewicz.
Gdy Polska wróciła znów na mapy Europy (1918), pierwszą parafią, jaką objęliśmy była parafia św. Antoniego w Radziwiłłowie Mazowieckim (1920). Z czasem doszły parafie w Poznaniu i Warszawie, a tuż przed wybuchem II wojny światowej w Krakowie-Woli Duchackiej. Po wojnie (1945) otworzyły się nowe perspektywy pracy duszpasterskiej na Pomorzu Zachodnim i Pomorzu Gdańskim.
Dzisiaj 193 zakonników, którzy tworzą Polska Prowincję, posługuje w różnych apostolatach w kraju i zagranicą: Australii, Austrii, na Bermudach, Bułgarii, Niemczech, na Słowacji, na Ukrainie, we Włoszech, w Tanzanii i w Ziemi Świętej. Gross księży pracuje w 59 parafiach i ośrodkach duszpasterskich, w 3 sanktuariach i 8 kapelaniach; część naszych współbraci angażuje się w ruchy ewangelizacyjne, w działalność rekolekcyjną i powołaniową, w formację i w edukację na różnych poziomach, w administrację i w print-media.
W każdym razie, na każdym polu naszej działalności – stosownie do naszych sił i talentów – chcemy z pomocą łaski Bożej samemu co dzień zmartwychwstawać z grzechu i nędzy i pracować z wszystkich sił nad zmartwychwstaniem społeczeństwa. Patronką Polskiej Prowincji jest Matka Boża Bolesna Sulisławska.
Kliknij tutaj, aby wejść na stronę Prowincji Polskiej.