Sercem zmartwychwstańczej duchowości jest osobiste i wspólnotowe uczestnictwo w Tajemnicy Paschalnej Jezusa Chrystusa. Każde żywe doświadczenie chrześcijańskiej wiary staje się odpowiedzią dawaną Bogu, który „kocha każdego z nas osobiście miłością bezwarunkową” (Konstytucje CR, 1).
Uznając niczym niezasłużoną i bezgraniczną miłość Boga, objawioną w życiu Jezusa, Jego śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu oraz zesłaniu Ducha Świętego, jesteśmy wezwani do podążania drogą codziennego nawracania się, dzięki któremu możemy doświadczyć osobistego zmartwychwstania. To nawrócenie było darem ofiarowanym przez Boga naszemu założycielowi Bogdanowi Jańskiemu, który po powrocie do wiary katolickiej, zrozumiał, że odrodzenie społeczeństwa może się dokonać jedynie dzięki wspólnocie ludzi odrodzonych w Jezusie Chrystusie.
Ojciec Piotr Semenenko, współzałożyciel naszego Zgromadzenia, określił ów proces nawrócenia jako „umieranie samemu sobie” (miłości własnej, woli własnej, czynności własnej) po to, by mogła się przez nas ukazać miłość Chrystusa: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz Chrystus żyje we mnie”. Dostrzegamy i przyjmujemy bezwarunkową miłość Boga wówczas, gdy akceptujemy prawdę o naszej nicości i nędzy, o odziedziczonej skłonności do ulegania pokusom oraz niszczących skutkach osobistych grzechów. Ta prawda przynagla nas, by szukać miłosierdzia Bożego i odpowiadać miłością bliźniego na niczym niezasłużoną miłość Boga, który pierwszy nas umiłował ( por. 1 J 4 ,19).
Dając własnym życiem świadectwo o przemieniającej sile Bożej miłości, stajemy się apostołami; zapraszamy innych do osobistej odnowy, która w konsekwencji jest drogą prowadzącą do zmartwychwstania społeczeństw. Jako zmartwychwstańcy pragniemy być wzorem komunii w życiu wspólnotowym przez codzienne doświadczanie paschalnej dynamiki umierania i zmartwychwstania w prawdzie i miłości.
Ostatecznym potwierdzeniem obecności Zmartwychwstałego Jezusa w świecie jest NADZIEJA, objawiająca się w naszym życiu osobistym i wspólnotowym oraz w podejmowanych apostolatach.