Niektóre zgromadzenia zakonne są bardzo mocno skoncentrowane na określonych, specyficznych formach posługiwania, natomiast Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego, mając pewne uprzywilejowane apostolaty, pozostało zawsze otwarte na natchnienia Ducha Bożego, w każdym czasie i w każdym miejscu. Staramy się pamiętać o słowach papieża Piusa IX, skierowanych do nas w związku z otwarciem Kapituły Generalnej w 1850 roku: „Zorganizujcie się w taki sposób, abyście mogli uczynić jak najwięcej dobra dla Kościoła”.
U samych początków, nasi Założyciele pracowali w Paryżu pośród polskich emigrantów i pomagali im tworzyć lepsze społeczeństwo. W 1857 roku, o. Semenenko starał się określić życie apostolskie Zgromadzenia, wskazując, że powinniśmy zaangażować się w prowadzenie parafii i w wychowanie młodzieży.
Przez wiele lat były to główne apostolaty Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego w świecie. Nasi zakonnicy prowadzili wiele szkół średnich, uniwersytetów, college'ów i seminariów w Ameryce Północnej i w Europie, a inni posługiwali w parafiach.
W 1981 roku, zgodnie z zaleceniami Soboru Watykańskiego II, została przepracowana nasza Reguła, starając się zachować ducha Założycieli i łącząc go z duchem odnowy soborowej. W nowej Regule pojawił się następujący zapis dotyczący naszego posługiwania: „ Jesteśmy przekonani, że Bóg powołuje nas, abyśmy razem pracowali nad zmartwychwstaniem społeczeństwa, niosąc wszystkim Jego życie i miłość poprzez nasze osobiste świadectwo, poprzez świadectwo naszego życia wspólnotowego i poprzez apostolaty Zgromadzenia, a zwłaszcza pracę parafialną i wychowawczą. Potrzeba przy tym, abyśmy budowali i uczyli innych budować wspólnotę chrześcijańską, w której wszyscy mogą doświadczać nadziei, radości i pokoju Chrystusa Zmartwychwstałego”.
Wielu naszych zakonników rozszerzyło horyzont zmartwychwstańczej posługi – niektórzy pracują w urzędach watykańskich, inni w trybunałach małżeńskich, kapelaniach szpitalnych czy też w innych posługach indywidualnych zaaprobowanych przez Zgromadzenie. Oczywiście, pracują oni w duchu służby Kościołowi, tam, gdzie są potrzebni, i pracują nad zmartwychwstaniem społeczeństwa, zgodnie z tym, do czego wzywają nas nasze zakonne Konstytucje. Aktualnie można spotkać zmartwychwstańców pracujących prawie na wszystkich kontynentach. Niektórzy nauczają, inni duszpasterzują w parafiach, jeszcze inni ewangelizują poprzez pracę misyjną (w Afryce i w Ameryce Południowej), następni głoszą Słowo Boże w duszpasterstwie młodzieżowym, duszpasterstwie dorosłych oraz na różne inne sposoby. Nasza Wspólnota jest w służbie Kościoła, wsłuchując się w Ducha Bożego wzywającego nas, byśmy szli tam, gdzie Pan Bóg chce nas mieć, i zawsze pracowali nad zmartwychwstaniem społeczeństwa i nad budowaniem Królestwa Bożego tu, na ziemi.
